Мини-сочинение на тему Мой родной язык (Вариант 4)
У каждого человека, у каждого народа есть свой родной язык. Язык, который он должен знать, язык, на котором говорят его предки, язык, на котором будут говорить его потомки. Каждый человек должен хранить и уважать его. Даже при переезде в другую страну нужно не забывать откуда ты родом и на каком языке говоришь, ведь это – твоё наследие.
Мой родной язык – русский. Этот великий язык имеет огромную историю и могущество, он разнообразен и интересен. Чего стоит разнообразие слов, правил, таких как орфография, орфоэпия, пунктуация, приставки, предлоги, причастные и деепричастные обороты, абзацы и многое-многое другое! Интерес к великому русскому слову мне прививали с детства. Вполне возможно именно поэтому он мой любимый предмет в школе.
Мне очень интересно изучать новые правила, это так занимательно! Я должен знать свой родной язык, я его носитель, а он мой «второй отец». Моя учительница Валентина Евгеньевна – прекрасный знаток великого русского слова. Она помогает мне в его изучении на высшем уровне, она передает прелесть каждого слога, каждой буквы.
Великий русский язык хранит множество подвигов совершенных героями прошлого, настоящего и будет хранить в будущем. Такие люди как Петр I, Иван Грозный, Иосиф Виссарионович Сталин, Владимир Ильич Ульянов (Ленин), люди изменившие ход истории, воистину Люди с большой буквы!
По моему мнению русская литература – самое лучшая. Никакой язык не способен передать дух, настрой, величественность народа кроме как русский. Сколько великих поэтов сочинивших множество стихов, написавших множество поэм, чего стоит великое произведение Николая Васильевича Гоголя — «Мертвые Души».
Каждый народ, его судьба прямо связана с его языком. По-настоящему хранить и ценить родной язык могут только его носители, ведь они понимают, что их язык – лучший. У каждого народа это свой язык. Каждый народ должен его любить и уважать, это его прямая обязанность. Самый главный и важный дар которым наделен человек – его родной язык..
В последнее время очень многие стали забывать, что значит «родной язык». Люди стали слушать «чужую» музыку, делать свой выбор в пользу зарубежного. Я считаю это неправильным, люди должны гордиться своим языком, а не «отказываться» от него. Этими действиями народ проявляют максимально возможное неуважение к самому ценном у – родному языку.
Я горжусь тем, что я – носитель моего родного, могучего Русского языка.
Популярные сочинения
Чуть ли не каждый пятый в мире знает великого русского поэта и драматурга Александра Сергеевича Пушкина. После себя он оставил тысячи лучших произведений, которые в школах изучают по сей день.
Я часто задумываюсь о том, что же такое «внутренний мир человека»? Внутренний мир человека — это его
Главным героем в сказке является Иван-дурак, служащий царю. Царь был очень привередливый, он не думал о своем государстве, а также жестоко относился к своим подчиненным.
Міні-сачыненне на тэму «Мой родны мову»
Пераадолеўшы ўсе эвалюцыйныя змены, мова стала такім, якім мы яго ўспрымаем зараз, якім карыстаемся ў сучасным свеце, каб перадаваць інфармацыю. Варта толькі задумацца, каб было, калі чалавек не мог рэалізаваць сваё права — валодаць роднай мовай. Напэўна, многія з тых дасягненняў і адкрыццяў, што мы маем на сённяшні дзень, былі б проста не дасканалыя і не адкрыты.
Наша родная мова — гэта часцінка народа, які акружае нас, гэта часцінка сям’і, дзе нараджаецца і расце чалавек, гэта часцінка, перш за ўсё, кожнага з нас. Гэта мая родная мова — гэта рускі, і я гэтым вельмі ганаруся. Менавіта на гэтым, родным для мяне мове, кажа самы вялікі і моцны народ свету. Вядома ж, ён адрозніваецца ад тых моваў, якія атачаюць нас у іншых краінах. Так, напрыклад, націск у ім рухомы, але затое, колькі слоў сабрана ў маім роднай мове!
Ды і цяжка не кахаць тую мову, які быў засвоена намі з малаком маці, і на якім казалі такія рускія пісьменнікі, як Пушкін, Лермантаў, Чэхаў, Дастаеўскі і многія іншыя. Гучны, багаты, меладычны і прыгожы, родная мова прымушае слухаць яго і захапляцца. Бо для ўсяго, што існуе ў гэтым свеце, у родным маёй мове знаходзяцца словы, якія трапна адзначаюць і падкрэсліваюць вартасці прадмета або з’явы.
У апошні час руская мова стаў мяняць свой склад, з’явілася вельмі шмат запазычаных слоў, слэнг. Але я спадзяюся, што нават гэта не перашкодзіць мойму роднай мовы і далей быць такім яркім і маляўнічым. Нам, носьбітам гэтай мовы. Застаецца толькі толькі паклапаціцца аб тым, каб захаваць яго і ўзбагаціць новымі словамі і выразамі.
Родная мова … Ён такі непаўторны, меладычны і пявучы, так як увабраў у сябе гул дуброў і лугоў, палёў і лясоў, духмяны, п’янлівы пах роднай зямлі. У народзе няма большага скарбы, чым яго мову. Бо менавіта мова — гэта характар народа, яго памяць, гісторыя і духоўнае магутнасьць. У ім адлюстроўваюцца звычаі, традыцыі, побыт народа, яго розум і вопыт, прыгажосць і сіла душы, ён яго, народа, колер і завязь. Яшчэ ў дзяцінстве родная мова дапамагае нам пазнаваць свет, адкрываць для сябе вялікі і чароўны свет жыцця. Без мовы не можа існаваць і развівацца грамадства, бо ён дапамагае людзям абменьвацца думкамі, выказваць свае пачуцці, дасягаць ўзаемаразумення, ствараць духоўныя каштоўнасці.
Слова вельмі шмат азначае ў жыцці. Як вядома, яно можа ўплываць на лёс, яно ўмомант змяняе размяшчэнне духу, робіць чалавека шчаслівым або разгубленым. Прыкра, калі чуеш, як часам, людзі скажаюць нашу мову такімі словамі, якіх не знойдзеш ні ў адным з слоўнікаў. Ці то грэбуючы, ці то не ведаючы мовы.
Той, хто грэбліва ставіцца да роднай мовы, да роднага народа, не заслугоўвае ўвагі і павагі. І гэта балюча нам, тым, хто любіць родную Украіну, родная мова. Мова служыць нам заўсёды. Шчырымі словамі мы звяралі ў дружбе, словамі пяшчотнымі адкрываем сэрца любімаму чалавеку, словамі вострымі і цвёрдымі, «быццам сталь», даем адпор ворагу. Нельга хадзіць па роднай зямлі, не зачароўваючы роднай мовай, ня ведаючы і ня вывучаючы яе.
Ўкраінская мова — гэта квяцістых, духмяны, неўвядальны кветка, які вечна квітнее, асільваючы час, кідаючы квяцістых стужку з мінулага ў будучыню. Яна выткаць і чырвонай калінай, і сінім барвинком, і вішнёвым колерам і духмянай Рутай-мятай. Ўкраінская мова — гэта неацэннае духоўнае багацце, з якім народ жыве, перадаючы з пакалення ў пакаленне мудрасць, славу, культуру і традыцыі. Наша ўкраінскае слова, хоць і памірала з голаду, і гаравала, пераследвалася і забаранялася, але выстаяла і адрадзілася і працягвае хваляваць сэрцы многіх. Нашай мовы патрэбен менавіта цяпер агонь любові і духоўная моц.
Калінавым, Салаўіны называюць ўкраінскія паэты нашу мову. Кожны паэт па-свойму, але разам з тым шчыра, з сыноў прыхільнасць ўзьвялічвае родную мову. Адна ўкраінская прымаўка кажа: «ласкавае слова і гадзюк зачароўваюць». Давайце шанаваць родную мову, паважаць і развіваць, клапаціцца пра яго чысціні і прыгажосці, старацца казаць адзін аднаму толькі добрыя словы, тады і свет вакол стане лепш, дабрэйшым.
Павучальнае складанне на тэму «Родная мова» распавядае чытачу аб карысці чытання і вывучэння граматыкі з ранніх гадоў. Маленькі чалавечак, як правіла, усе схоплівае на лёце, засвойваючы новую інфармацыю досыць лёгка і хутка. Школьнік, які ўмее прымяняць розныя маўленчыя абароты ў размове з апанентам, заўсёды цікавы грамадству адукаваных людзей.
На вялізнай планеце Зямля пражывае незлічонае мноства народаў. Краіны свету напоўнены людзьмі розных нацыянальнасцяў, культур і моў. Кожны чалавек даражыць сваімі каранямі і пачытае гісторыю роднай зямлі.
Асаблівай гонарам нацыі з’яўляецца родная мова. Таму ў школах Расіі вялікая ўвага надаецца вывучэнню менавіта рускай гаворкі. Першыя запісы з «Буквар» адкрываюць перад намі дзіўна багаты і, напоўнены яркімі фарбамі, свет роднай мовы.
Мы пачынаем чытаць, адкрываем для сябе літаратуру і захапляемся прыгожай і пісьменнай прамовай герояў любімых кніг. Узнікае жаданне самім авалодаць выдатным мастацтвам красамоўства, каб ўмела выказваць свае думкі патрэбнымі словамі.
Імкненне да вывучэння роднай мовы развівае наша ўяўленне і творчае мысленне. Мы пачынаем фантазіяваць, пераўвасабляцца ў розных персанажаў, гуляць сцэнкі са спектакляў або, нават, цэлыя прадстаўлення на школьнай сцэне.
Веданне роднай мовы робіць нас культурнымі і адукаванымі людзьмі. Цяжка асвоіць якую-небудзь навуку або атрымаць кваліфікаваную прафесію, калі не ўмець пісьменна размаўляць. Каб тлумачыцца зразумела і годна, трэба па-сапраўднаму кахаць роднае слова, ведаць яго значэнне і правільна ўжываць у сітуацыі, якая склалася.
Сёння жыццё людзей вельмі змянілася і дыктуе новыя правілы. Адным з іх з’яўляецца веданне замежных моў. Не кожнаму з нас лёгка даецца вывучэнне англійскай, нямецкай або французскай. Але, калі ў школьныя гады мы з усёй сур’ёзнасцю ставіліся да роднай мовы, то абавязкова асвоім і замежны.
Мэтанакіраванасць, цярпенне і працу заўсёды дораць багатыя плады ведаў тым, хто верыць ва ўласныя сілы, пераадольваючы любыя цяжкасці.
Внимание, только СЕГОДНЯ!
Мой родной язык русский сочинение рассуждение
Наша планета наполнена разнообразными странами, национальностями. У каждой страны есть свой язык, который служит универсальным инструментом для общения и понимания друг друга. Много людей владеют чужими языками, это связано с переездами, спецификой работы, но всегда родной язык остается самым близким, единственным и драгоценным. Например, английский язык является мировым языком и его как второй знают очень много людей, но русский язык остается самым родным.
С детства после произношения первых слов и прихода их понимания, человек с помощью языка начинает открывать новые грани нашего мира, открывать что-то новое. Благодаря языку, люди стали понимать друг друга. Хорошо, когда можно поговорить с товарищем о волнующих моментах, а он выслушает и в ответ что-то подскажет. Каждый язык формировался не сразу, он несет в себе целую историю и традиции народа. Помнить свой родной язык, значит чтить историю своего народа.
Некоторых людей, жизнь заставила сменить место проживание и переехать в другую страну. Эти люди не имеют возможности говорить на родном языке, приходится изучать новый язык, чтоб понимать людей. Когда на чужбине слышится родная речь, то даже если люди не знакомы, им очень приятно пообщаться друг с другом на родном языке.
Наш язык русский, который для нашего народа является единственным и кстати неповторимым. Он хранит в себе историю и традиции русского народа, поэтому многие с гордостью считают себя человеком русской национальности. Многие лингвисты утверждают, что русский один из самых сложных языков для изучения. Но, каждому русскому он, по сути, давался без учителей, учителя только поправляли ошибки.
Русский язык очень мелодичный и красивый. Язык позволяет использовать множество синонимов, при описании чувств. Не зря русская литература является одной из самых богатых в мире, поэтов которой изучают во всем мире. Стихи на русском языке прекрасны, рифмы в которых неповторимы ни в какой другой литературе.
Иногда неприятно слышать, как люди добавляют в русский язык чужие слова. Ведь язык это богатство, достояние народа, которое нужно беречь и передавать от поколения к поколению.
← Легко ли быть учеником ↑ На свободную темуБез прошлого нет будущего →
Мой родной язык русский
Если бы я была президентом, то я бы постаралась сделать мир чуточку лучше. Ведь, очень приятно пройтись весенним деньком в солнечную погоду по чистому родному городу?
Грибоедов Александр Сергеевич в 19 веке создал удивительное произведение, конфликт которого до сих пор будоражит умы всего прогрессивного общества. Если взглянуть на суть конфликта, то, на первый взгляд,
Даже маленький ребёнок знает о важности профессии пожарного. Родители с самого детства рассказывают малышам о правилах как весть себя с огнём и приборами, который его вызывают
У каждого из нас свой, индивидуальный, характер. Характер – это такая черта человека, которая может передаваться по наследству. Но. Характер способен меняться на протяжении всей жизни. И если о характере еще что-то можно сказать,
Матчына мова — родная мова
Дзень беларускага пісьмен-ства праводзіцца штогод у першую нядзелю верасня.
Канцэпцыя гэтага свята прадугледжвае паказ адзінства беларускага друкаванага слова з гісторыяй і культурай беларускага народа, адлюстраванне гістарычнага шляху пісьменства і друку ў Беларусі.
У гэты дзень мы заўсёды аддаём даніну павагі ўсім тым, хто стаяў ля вытокаў беларускага мовазнаўства.
“Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына…”. І неад’емная частка яе — родная мова. Яна не проста сродак зносін, з дапамогай якога людзі наладжваюць сувязі, абменьваюцца інфармацыяй, яна — своеасаблівае люстэрка жыцця i працы народа, яго грамадскага i культурнага развіцця.
У кожным куточку Зямлі, дзе б’ецца беларускае сэрца, жыве беларуская мова. Жыве па-рознаму: у штодзённай гамонцы, у песнях і казках, у школьных падручніках і цудоўных творах літаратуры, нарэшце, проста жыве ў генах людзей, каб потым прагучаць з вуснаў іх дзяцей або ўнукаў. Менавіта праз родную мову, праз слова адраджаецца душа чалавека, душа народа, душа нацыі…
Цярністы шлях прайшла беларуская літаратура, перш чым дасягнула вяршынь свайго развіцця. Сёння мы з хваляваннем і гонарам вымаўляем імёны Ефрасінні Полацкай, Францыска Скарыны, Кірылы Тураўскага, Міколы Гусоўскага і іншых. Гэта яны пасеялі першыя зярняткі, з якіх пачала зараджацца беларуская мова і літаратура.
Матчына мова, родная мова. Менавіта так, шаноўна і ласкава, мы называем гэты бясцэнны духоўны набытак. Пра прыгажосць і багацце роднага слова, пра яго вялікае значэнне ў жыцці чалавека выказваліся такія вядомыя гістарычныя і культурныя дзеячы Беларусі, як Францішак Багушэвіч, Алаіза Пашкевіч і інш. Вялікі ўклад ва ўсталяванне і развіццё беларускай літаратурнай мовы, ва ўзвышэнне яе грамадскай і эстэтычнай годнасці ўнеслі Янка Купала і Якуб Колас, Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч і Максім Багдановіч, Васіль Быкаў і Ўладзімір Караткевіч і многія іншыя пісьменнікі Беларусі.
Моўная культура беларускага народа надзвычай багатая i самабытная. Яна ўвасоблена ў поўных чароўнага хараства песнях, у афарбаваных міфічнасцю легендах, паданнях, мудрых прыказках, у адмысловых загадках і магічна-таямнічых замовах i г.д. Гэтыя моўныя скарбы раскрываюць нам гісторыю народа, сведчаць пра яго сацыяльны інтэлект, далучаюць нас да маральных, эстэтычных каштоўнасцей, створаных народам за стагоддзі, дапамагаюць зразумець яго філасофію, мастацкія вобразы.
Любоў і павагу да мовы продкаў трэба выхоўваць з маленства. Сваёй унутранай культурай бацькі павінны паказваць прыклад сваім дзецям. Кожны маленькі беларус павінен ведаць роднае слова, плённа вывучаць яго. У многім пачатак гэтаму даюць, канешне ж, настаўнікі. На ўроках роднай мовы і літаратуры дзеці адкрываюць цудоўны свет беларускай пісьменнасці, яе адметнасць. Настаўнікі вучаць паважаць мову, любіць яе, шанаваць кнігу і друкаванае слова. Нягледзячы на актыўнае развіццё сучасных электронных носьбітаў інфармацыі, кніга, усё ж такі, не страчвае сваёй актуальнасці, дастойна вытрымлівае канкурэнцыю.
Мова — гэта тое, без чаго не можа жыць ніводны чалавек. Ёсць людзі, якія вельмі любяць, шануюць сваю родную мову, выступаюць у яе абарону. Любяць за тое, што яна прыгожая і мілагучная. За тое, што яна самая найлепшая за ўсе мовы ў свеце… І з гэтым нельга не пагадзіцца.
Мы павінны берагчы нашу мову — нашу спадчыну.
